Mijn opa was een zeer actief lid binnen loge ‘Le Profond Silence’. Een bijzondere man en een vrijmetselaar pur sang. De wijze waarop hij in het leven stond heeft mij van kinds af geïnspireerd.” 

Wie ben ik? Wat doe ik hier? Waarom wordt alles steeds individualistischer, hetgeen vaak leidt tot een verlies van sociale cohesie? Waarom zo veel verdeeldheid op onze aarde? Wie is die ander? En voor mij de meest belangrijke vraag: Waarom houden we gewoon niet van elkaar? Altijd zocht ik naar antwoorden op deze vragen.

Dogmatisch denken stuitte mij altijd al tegen de borst en ik heb ook steeds een hekel gehad aan mensen die mij de wet voorschreven. Op school al stelde ik vaak levensvragen die niet serieus werden genomen, het leidde zelfs eens tot schorsing. Ik begreep dit niet, ik was toch alleen geïnteresseerd en betrokken?”

De zoektocht naar antwoorden op mijn levensvragen onderneem ik graag samen met anderen; het vergelijken van elkaars standpunten verbreedt mijn inzicht. Tijdens deze zoektocht of ‘reizen’, samen met mijn broeders, krijg ik antwoord op mijn vragen. Ik realiseer me goed dat de antwoorden nooit volledig zullen zijn. De werkplaats van de loge zie ik als een speelplaats waar ik mijzelf ontwikkel om in het leven van alledag trouw te blijven aan mijzelf en steun te geven aan mijn omgeving. Het zit allemaal in onszelf, wij zijn onze eigen meester.

Mijn loge is voor mij een oplaadpunt geworden. In de loop der tijd heb ik een soort haat-/liefdeverhouding met de loge ontwikkeld. Het opbouwen van de relatie met je loge en je broeders gaat net als in een menselijke liefdesverhouding, meestal niet zonder struikelblokken. Fijn is het om te ervaren dat je na een struikelpartij aan de arm van de ander omhoog krabbelt en een inzicht rijker bent geworden.

Of ik vrijmetselaar ben? Die vraag laat ik graag beantwoorden door mijn broeders en mijn medemensen. Voor mij is het een eer als zij mij als zodanig erkennen. Vergelijken van elkaars standpunten  verbreedt mijn inzicht.